Wanneer ik voor mijn geldbesparende boodschappen door de Aldi loop, vallen twee schattige Surinaamse meisjes mij op. Zoals het de meeste kinderen in een winkel betaamt zeuren ze hun Big mama-oma het hoofd horendol.
Bij de kassa hebben ze, gezien de twee hoepels in hun handen, toch fors hun zin gekregen. Glunderend wachten ze op het bevrijdend afrekenen.
Ik rangschik mijn boodschappen bij de kassa. Door de caféinkopen is het veel. Ik leg van alles 1 stuks tussen beurtbalkje van mij en mijn voorganger. Vervolgens souffleer ik de kassière, in een zucht, door de boodschappenberg. Dit scheelt dan ook weer een hoop gezucht bij de polonaise verzamelaars die niet anders konden dan juist achter mij en mijn berg aan te sluiten.
Wij (de kassière en ik) waarderen het gebrek aan zucht-zucht zeker ook.
Maar ja, zo ver was het nog niet. Voor me een Poolse man in zijn werkplunje. Aan zijn gezicht en houding te zien had hij weinig reden tot lachen.
Een brood, een pakje kaas en 6 halve liters Schultenbräubier, had hij blijkbaar nodig om morgen in alle vroegte weer aan de bak te kunnen.

Vooraan in de rij ging het niet goed. “Tien euro per hoepel kan echt niet” jeremieerde de Big mama-oma. “Doe dan maar 1. Gaan ze maar om de beurt”.
Ik zag de bui al hangen. Moest ook vaak met broertjes delen, trok dan meestal aan het kortste eind. Neen, delen was nooit een goede deal.
Aan de gezichten van de schattige Surinaamse meisjes af te lezen deelden zij mijn mening, wat betreft het delen met hebberige bloedverwanten dan.
De sfeer was bedorven, hun glunderen ging ten onder in een mineurstemming.
Wat nou, voor een verrotte joet. Ik riep, van achter uit mijn rij, dat ik het wel zou betalen als de oma dat geen bezwaar vond. De glunder kwam weerom.
De Big mamma-oma bedankte me verpletterend en op haar aandringen riepen de twee meisjes tussen het hoepelen door “Dankuwel” in koor.
De kassière loofde me de hemel in en eenieder, inclusief de Pool die weinig te lachen had, lachte me bewonderend toe. Ik werd er verlegen van. Een prachtig moment van eenheid ontstond aan deze lopende band van toch ieder voor zich.
Buitengekomen zag ik de meisjes al hoepelend voor me lopen en ik, ik voelde me fantastisch. Zoveel vreugde, en dat voor slechts een tientje.

Bundel verkrijgbaar op: www.conckshop.nl



1885 Meisje met een hoepel. Pierre Auguste Renoir

Deel dit artikel op social media: